Allereerst: Was je handen voordat je gitaar gaat spelen. Je wilt niet weten wat wij aan ranzige boter, pindakaas, vleesresten en andere, niet nader te benoemen substanties, hebben te verwijderen voordat wij aan een reparatieklus kunnen beginnen. Je gitaar blijft dan veel schoner, bovendien gaan je snaren minimaal 2x zo lang mee! Het is natuurlijk onmogelijk om een gitaar langere tijd helemaal schoon te houden. Als je met een schone stofdoek 1 keer tweewekelijks je gitaar even opwrijft blijft hij er mooi uitzien. Mocht je dat een of meerdere keren zijn vergeten dan biedt een speciale polish (uiteraard bij ons verkrijgbaar:-)) uitkomst.

  Gitaren worden gemaakt van verschillende soorten hout. Een prachtig materiaal met uitstekende akoestische eigenschappen. Helaas is het hygroscopisch, het neemt vocht op uit de omgeving en staat dat ook weer af. Onder invloed van het opnemen dan wel het afstaan van dat vocht zal het hout (vooral dwars op de nerfrichting) respectievelijk uitzetten of krimpen.
Dit heeft met name voor gitaren nogal wat gevolgen.

  De gitaar is eigenlijk een platte doos die omwille van de structurele integriteit moet worden ondersteund door balkjes, waarvan de meeste dwars op de nerfrichting worden gelijmd.
Daar hout zoals gezegd dwars op de nerfrichting meer vervormt treden er bij een veranderende luchtvochtigheid spanningen op. Dit kan bijvoorbeeld bij droogte scheuren opleveren. Je moet dus oppassen bij vriezend weer, dan is de lucht altijd erg droog en door (centrale) verwarming wordt dat effect nog eens extra versterkt.
Dit betekent niet dat je omwille van veiligheid je instrument dan maar in een erg vochtige omgeving moet zetten. De lijm waarmee gitaren worden gebouwd is namelijk eveneens hygroscopisch, d.w.z. dat ook de lijm vocht opzuigt. Dit heeft dan weer gevolgen voor de sterkte van de lijmverbindingen. Met name de kam wil dan nog wel eens loskomen. Een dure reparatie is ook dan noodzakelijk. Gitaarbouwers (in ieder geval die waarvan wij producten afnemen) zorgen ervoor dat de luchtvochtigheid bij de bouw zich tussen bepaalde grenzen (tussen de 45 en 55 % relatief) bevindt. Het is het beste je gitaar een omgeving te bieden die qua vochtigheid niet teveel afwijkt van die waarin het instrument gebouwd is. Tussen de 50 en 70% relatief is OK.

Men kan zelf zien of een gitaar te vochtig of te droog staat door te letten op de volgende verschijnselen:

Bij een te droge omgeving
– de nerven (in de herfst gegroeide donkere lijnen in het hout) lijken boven het oppervlak van het bovenblad uit te steken (het zachtere, lichtere lentehout vervormt meer en zakt dus meer in).
– bij westerngitaren kan de afstand tussen de snaren en de toets kleiner worden omdat het bovenblad iets van de bij deze gitaren gebruikelijke bolling verliest.

– de uiteinden van de frets kunnen gaan uitsteken omdat het hout van de toets krimpt.

  Bij een te vochtige omgeving
– de nerven van het bovenblad lijken te zijn weggezakt tussen het lentehout.
– bij westerngitaren kan de afstand tussen de snaren en de toets groter worden omdat de

  bij deze gitaren gebruikelijke bolling van het bovenblad groter wordt.

  Om het omgevingsklimaat van je gitaar optimaal te kunnen bepalen raden wij je aan een hygrometer aan te schaffen en die te plaatsen op de plek waar je je gitaar normaliter hebt.  Ouderwetse horlogewinkels hebben ze nog wel in hun assortiment. Ook kun je ze soms vinden bij de beter gesorteerde ijzerwarenwinkel.

  Dan nog even dit: Als je je auto parkeert: Haal je gitaar eruit!
Gitaren worden namelijk gekookt in een in de brandende zon staande auto, ook al zitten ze in een hoes! Bovendien: Wordt je auto gejat, dan heb je altijd je gitaar nog……..